Eerder heb ik al wat geschreven over het schilderwerk en later zal ik dat nog even doen. Van een ander kaliber is het Rock Band en Guitar Hero geweld. Hier is gemiddeld wat minder talent aanwezig, maar evenveel enthousiasme. Al moet ik zeggen dat een paar gasten op ‘expert mode’ een vingervlugheid etaleren die grote verbazing wekt. Eerste gedachte: hoe lang zou ik moeten oefenen voor ik dat kan? Tweede gedachte: wil ik dat eigenlijk wel kunnen?
In mijn ogen zijn er bij dit semi-muzikale gebeuren 2 type spelers: gamers en showers. De gamers raken met wiskundige precisie op het juiste moment de juiste knoppen. Hun gezicht verraadt tijdens het spel geen plezier, dat komt pas achteraf, als de prestatie geleverd is. Pure concentratie en skills. Begrijp me niet verkeerd, daar zit ook passie in, maar dan van binnen.
De showers spelen vaak op een lager ‘game-niveau’ en bewegen meer. Ze zitten er ook wat vaker naast, maar hebben er wel zichtbaar lol in. Het maakt voor hen ook meer uit welk nummer ze moeten spelen, want ze moeten er wel ‘iets’ mee hebben.
Deze laatste categorie kwam het duidelijkst naar voren bij de show van de ‘all-girl rockband’. En ja, zij speelden het nummer dat door alle bandjes met mannen erin resoluut en eensgezind was afgewezen: You Oughta Know van Alanis Morisette.
Een compliment aan de dames, want halverwege het nummer speelden ze de afkeer weg en zagen we stiekem jongens meebewegen en meemompelen. En de echte gamers? Die keken met respect naar de hoge scores die de dames op het spel neerzetten...
Hopelijk zet Addie het plan door om vaker Inspire open te stellen voor Rock Band/ Guitar Hero matches. Vind je dat een strak plan? Shout out in de comments en ben er de volgende keer bij!
Klaas
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten